velden ontdaan van groen
vervormd tot weides
van kraters en granaatscherven

    tonnen en tonnen van explosieven
getransformeerd in een ruimte
onleefbaar

straten ontdaan van veiligheid
mensen bezig met
rouwen, vluchten, vechten,
eten, bidden, verzetten. . .

   een poging om de overblijfselen
van geliefden te verzamelen in plastic tassen
wie had gedacht dat een ziel
18 kilogram zou wegen

zakken gevuld met kogels
een wereldwijde markt toevoer
waarin dood gelijkgesteld wordt aan winst

een economie van destructie
gekeken naar de waarde van een leven
is dan niet elk wapen een van massa destructie?

vrede ontdaan van actoren
een woord ontdaan van betekenis
een tijd ontdaan van verbeelding

ze zeggen dat het makkelijker is
om het einde van de wereld voor te stellen
dan een wereld die anders is dan nu

ik vraag je, zijn we dan niet gedoemd
om eindeloos de cyclus van geweld te herhalen
die ons hier heeft gebracht?

---

 

fields devoid of green
turning into pastures
of craters and shrapnel

   tonnes and tonnes of explosives
transformed into a space
inhabitable

streets devoid of safety
human beings preoccupied
with mourning, fleeing, fighting,
eating, praying, resisting. . .

   an attempt to gather the remains
of loved ones in plastic bags
who would have known that a soul
weighs 18 kilogram

pockets lined with bullets
a worldwide market supply
equating death to profits

   an economy of annihilation
considering the worth of life
isn’t any weapon one of mass destruction?

peace devoid of actors
a word devoid of meaning
a time devoid of vision

  they say that it’s easier to imagine the end of the world
than to imagine it otherwise

I ask, are we then not doomed to continue
the cycle of violence that
brought us here in the first place?

 

©SAZZA x Lev Avitan